Νιώθω σα να προδώθηκα. Είμαι σίγουρη πως θα το έβρισκες μελοδραματικό. Και είμαι σίγουρη πως, γι' ακόμη μια φορά, θα ύψωνες ένα αδιαπέραστο μαντήλι μπροστά στην ανάγκη σου να μην είναι έτσι.

Όμως, νιώθω σα να προδώθηκα. Και το πιο πικρό είναι πως δεν έκανες τίποτα για να με προδώσεις. Παρά μόνο, να μη ζητήσεις συγνώμη.

Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω έναν τοίχο που δηλώνει ψυχρά "δεν έκανα τίποτα άξιο απολογίας"; Αν ήθελα απολογία, τα πράγματα θα ήταν σοβαρά και, για να σου πω την αλήθεια, θα είχαν φτάσει σε ένα σημείο απ' όπου εγώ δεν μπορώ να γυρίσω ή το οποίο δεν μπορώ να ξεχάσω. Όμως, απήχες πολύ από 'κει - μια γαμημένη συγνώμη για μια ανούσια μαλακία και θα ήμουν εντάξει.

It is always about you.

Κάποτε, η αρρώστια της μάνας σου. Κάποτε, ο χρόνος που δε σου φτάνει. Κάποτε, δυστυχώς, ο θάνατός της. Κι έπειτα, ο χρόνος σου που δεν έφτασε ποτέ για μένα.
It was always about you. Κι όταν μπορούσες κι όταν δεν μπορούσες. Είμαι επιρρεπής στην κατάθλιψη. Κι εσύ μεταμορφώνεσαι σε χάπι express. Σα να μη ζω παρά για το χρόνο σου.

Νιώθω το μυαλό μου παγωμένο από φόβο και την καρδιά μου γεμάτη οργή. Αδυνατώ να χειριστώ το εγώ σου, επισκιάζει το δικό μου εγώ και, αυτές τις μέρες, με μια ασήμαντη αφορμή, ούρλιαξε μέσα μου. Μη με παίρνεις ως δεδομένο, θα παλέψω για μένα. Περίμενα από σένα μια εύκολη συγνώμη για μια ελάχιστη βλακεία και πίστεψα πως δε θα ήσουν περισσότερο βλάκας για να μη μου τη δώσεις. Σε τέσταρα στα ασήμαντα κι απέτυχες, όπως απέτυχες κάθε άλλη φορά στα σημαντικά. Ποτέ δε μου 'χεις πει συγνώμη. Το συμπέρασμα με χτυπά σαν παγωμένο χαστούκι, η αγάπη σου για μένα είναι μικρότερη από το μέγεθος του εγωισμού σου, ακόμη κι όταν δεν κινδυνεύεις να χάσεις - κι αυτό με κάνει ακόμα χειρότερα.

Δε θα τολμήσω να αναλογιστώ πόσο μου λείπεις. Κι αν μου ξεφύγει και το κάνω, θα πω στον εαυτό μου αυτό που λέω τα τελευταία 300 απελπισμένα μέτρα στην πισίνα: "άδειασε το μυαλό σου, ώσπου να το καταλάβεις, θα 'χεις κιόλας τελειώσει".

Μια γαμημένη συγνώμη που δεν είπες, μια γαμημένη σου ικανότητα να μου παίρνεις τη δύναμη. Πώς γίνεται να είσαι εσύ που με χρειάζεσαι και να νιώθω εγώ μόνη;

1 Comment

1. DR PAKO® on 2/10/2008 6:15 π.μ.

   Den kleinesai sto blog,"anoigesai"!(auto gia thn epikefalida sou).
   Oso gia to detail...etsi einai,ta "kala" koritsia kollane me autous pou den kseroun ti xanoun...
   Kalws se brhka,Mata...RESPECT kai sumpa8eia...
   Ta filia mou,"leptomereiaka"...