Ήταν μια μέρα, πολύ μελαγχολικός ο ουρανός. Η Ύπαρξη σηκώθηκε κλαίγοντας από το κρεβάτι. Μα, ώσπου να έρθει το βράδυ, είχε ήδη γελάσει δυνατά κι απλόχερα.

Κι ήταν μια μέρα άλλη που ο ήλιος χόρευε ερωτευμένος κι η Ύπαρξη ξύπνησε σε λίμνη ευτυχίας. Μα, πριν προλάβει να αποτυπώσει το μεγαλείο της στους τοίχους της Ιστορίας, βύθισε το μαχαίρι στην κοιλιά και έφυγε νεκρή και τραγουδώντας.



(Το είχα γράψει πριν πολλά χρόνια, αλλά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, αυτόν τον καιρό μού φάνηκε ξανά οικείο…)

5 σχόλια

1. DR PAKO® on 2/23/2008 4:24 π.μ.

   Toulaxiston prolabe kai gelase,me thn psuxh ths...kai as efuge nwris,efuge tragoudwntas...
   Na gelas kai na tragoudas...sou paei!!!
   Ta filia mou,(mh)epistrefomena...

    
2. DR PAKO® on 2/24/2008 4:52 π.μ.

   A,re Mata...xazo kung fu girl...e,xazo...

    
3. DR PAKO® on 2/24/2008 3:23 μ.μ.

   PROSOXH : O Duran einai mallon ios...

    
4. mata on 2/25/2008 11:24 π.μ.

   Φλιτ στον duran…

    
5. DR PAKO® on 2/25/2008 4:21 μ.μ.

   Flit?