"...And I draw a line
to your heart today
to your heart from mine
a line to keep us safe..."

(PJ HARVEY)

10 σχόλια

1. Ανώνυμος on 10/21/2006 12:23 μ.μ.

   αν είναι δικός σου πίνακας..
   
   δεν έχω λόγια...

    
2. mata on 10/23/2006 11:18 π.μ.

   Όλοι οι πίνακες εδώ είναι δικοί μου.
   
   Και, ειλικρινά, με κολακεύεις. Σ' ευχαριστώ πολύ που μπήκες στη διαδικασία του σχολιασμού.
   
   Οι φίλοι μου μου λένε πως, τελευταία, όλοι μου οι πίνακες βγαίνουν πολύ σκούροι και έντονοι. Αυτός, ο "σαπιολαχανί", ήταν από τους πολύ πρώτους, οπότε προφανώς τη γλύτωσε!
   
   It's a little miracle to communicate!

    
3. Ανώνυμος on 10/23/2006 8:45 μ.μ.

   μπράβο σου mata!
   
   παρόλο που ο αδερφός και η μητέρα μου έχουν μια καλλιτεχνική φλέβα και ένα κύτταρο που μπορεί να δώσει εντολή στο χέρι να κάνει θαύματα,εγώ δυστυχώς δεν έχω το χρίσμα.τα τελευταία δύο χρόνια μου αρέσει πολύ να παρακολουθώ την τέχνη της ζωγραφικής ως απλός παρατηρητής..μου κάνει το απίστευτο κλικ..δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό αλλά με μαγεύει πραγματικά αυτός ο κόσμος..
   
   βλέπω ένα πίνακα και φτιάχνω μια ιστορία..
   αυτός ο ¨σαπιολαχανί¨ με μετέφερε σε μια εποχή απο την προηγούμενη ζωή μου..κάτι μου θυμίζει..

    
4. mata on 10/24/2006 10:35 π.μ.

   Κοίτα να δεις…
   Πώς είναι εκείνη η εποχή? Μπορείς να περιγράψεις κάποια στοιχεία?

    
5. Ανώνυμος on 10/24/2006 7:31 μ.μ.

   είναι φθινόπωρο..παντού κίτρινα φύλλα..
   
   απο τον δρόμο κοιτάζεις τον δεύτερο όροφο ενός τριόροφου κτιρίου..το παράθυρο είναι πολύγωνο(μπορείς να το φανταστείς;)αν κοιτάξεις καλά απο το σημείο που βρίσκεσαι θα δείς τον πίνακα σου κρεμασμένο στον τοίχο που φαίνεται..
   
   πολλή φαντασία έχω η άτιμη..!
   
   αλλά και περιέργεια τι θα μου πείς..

    
6. mata on 10/24/2006 7:37 μ.μ.

   Εντυπωσιάστηκα!
   Αν είχα τη φαντασία σου και εμπειρία κάποιων χρόνων, μέχρι να φτάσω στα 40, θα γινόμουν Νταλί!
   Μωρέ, μπράβο σκηνικό…

    
7. Ανώνυμος on 10/25/2006 6:11 μ.μ.

   ποτέ δεν είναι αργά..!
   
   περιμένουμε κι άλλα..

    
8. Ανώνυμος on 10/26/2006 12:21 π.μ.

   συμφωνεί καθόλου η ψυχολογία του πίνακα με το σενάριο μου;
   
   αν μου δώσεις ένα στίγμα μπορεί να έχουμε συνέχεια στην ιστορία μας..
   
   ελπίζω βέβαια να μην σε κουράζει αυτή η επικοινωνία..εμένα αντιθέτως με ξεκουράζει και με ταξιδεύει αλλού..

    
9. mata on 10/30/2006 11:16 π.μ.

   Να με κουράζει; Κάθε άλλο, μάλλον με επιφωτίζει.
   
   Ένα παράθυρο υπέβοσκε κάτω από το λαχανί.
   Και το ελευθέρωσα.
   Και πετάχτηκαν φυτά και φως.
   Και ακτίδες από μπρούτζο και χρυσό.
   …

    
10. Ανώνυμος on 11/01/2006 7:28 μ.μ.

    sorry για την καθυστέρηση φίλη mata..
    οι καιροί είναι δύσκολοι και τρέχουμε!πολλή δουλειά ρε συ!τι έχουνε πάθει όλοι;
    
    ας τους αφήσω όμως πίσω αυτούς όλους που τρέχουν χωρίς να ξέρουν το γιατί..right;
    
    υπάρχει μια ιστορία που έχει αρχίσει μέσα στον πίνακα σου..μπορείς να προσδιορίσεις το χρόνικο πλαίσιο..είναι μέρα,νύχτα,άνοιξη,χειμώνας,δευτέρα,τρίτη..ξέρεις όταν παίζεις με τη φαντασία όλα έχουν σημασία...