ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ ΚΙ ΕΝΑ ΠΙΣΩ.
ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ,
ΚΑΤΑΛΑΒΕ.

(Πάντως, όχι εγώ).

Σ' ευχαριστώ που δε νοιάστηκες
αν έχω ανάγκη ένα ζεστό μπάνιο,
αν έχω λεφτά ή αντοχές.

Σ' ευχαριστώ που δε ρώτησες
αν χτύπησα,
αν πονάω
ή αν κουράστηκα,
αν πεινάω όταν γυρίζω στο σπίτι το βράδυ
κι αν όλα πήγαν καλά.

Σ' ευχαριστώ που,
μέσα στο ενδιαφέρον των ανθρώπων τριγύρω μου,
έλαμψες διά της στεγνής σου απουσίας.


Αυτής
που κατάπιε την τελευταία σταγόνα της μιλιάς μου.

Άντε!
Και, σε καιρό μεγάλης πείνας, θα κουνήσω το κεφάλι μου και -γκλινκ γκλινκ!- θα πέσουν οι πλατίνες.
Archive, σωθήκαμε!


Nice to be back home...

Ελπίζω ο γιατρός μου να έχει σταθερό χέρι μεθαύριο.

Arrivederci!